Dag 9

De jongelui (oeff... dat klinkt of wij echt oud zijn) zijn van plan om vannacht om 4 uur op te staan om naar de maansverduistering te gaan kijken. Zij willen dan ook daarna gelijk starten met lopen. Ze nodigden ons ook uit, maar toen wij meldden dat we dat al eens gezien hadden, vonden ze ons echt heel oud. De meiden zijn idd om 3.30 uur vertrokken om de maansverduistering te kunnen zien. De jongens stonden om 6.30 uur gelijk met ons op. Onze hospitalera verzorgde ons ontbijt en we raken al zeer geroutineerd want om 7.15 uur waren we al aan het lopen in het donker met onze zaklampjes. Het was slechts 7 graden en een behoorlijke wind, dus de windjackjes gingen aan. We liepen richting de volle maan en hadden de opgaande zon in onze rug. Het keek net of er achter ons een auto met zijn koplampen scheen. Zo licht was het eigenlijk.
Heerlijk om zo te lopen en te genieten van de mooi kleurende lucht. Na 5 km koffiepauze in Hontanas omdat daarna er 19 km niets zou zijn. Onze Finse dames en the boys waren daar ook. Na de koffie 10 km over karrensporen door de uitgestrekte vlakten van de Meseta. We liepen niet meer bij elkaar en genoten allemaal van de stilte en de omgeving. In Castrojeriz onze volgende pauze. We kwamen een klokkenluidende dame tegen in bijzondere kledij. Zij laat zo weten dat er iemand is overleden aan zijn/haar bekenden. Met mijn knie gaat goed dus de laatste 9 km loop ik gewoon mee. Ook omdat er hier geen bus gaat en ik weer een originele manier zou moeten bedenken om de afstand te overbruggen naar het volgende dorp. (En beter dan gisteren gaat het niet meer worden denk ik) Bij de alimentacion brood, sap en jamon gescoord om die halverwege de klim die nu gaat komen, te gaan eten. Petra had nog even last van een kleffe bejaarde man, maar toen we het dorp uitlopen lukte het ons van hem af te komen.
Het colletje was 12% over 1 km. Pittig maar boven werden we beloond met een geweldig uitzicht.
Heerlijk geluncht en toen de afdeling van 18% over 350 meter. Daarna geen enkele schaduw meer tot aan de herberg/kerk waar we graag willen overnachten. Je wilt hier toch echt niet in de zomer zijn denk ik.
We maken ons wel zorgen dat we aan een kant erg bruin worden. Maar om nou een stuk achterstevoren te gaan lopen lijkt ons ook niet zo'n goed plan. Dus dan maar aan 1 kant bruin. Vandaag liep ik op mijn nieuwe Quechua's die prima lopen en meer steun geven dan de Teva's, maar na 20 km begon ik toch het begin van een blaar te voelen en ben voor de laatste kilometers toch weer mijn Tevaatjes aan gaan doen.
Bij de kerk waar we wilden overnachten stond al een rij te wachten voor het inchecken. Dit kon pas na 15 uur. Er stond in het boekje dat er 12 bedden waren en 4 matrassen. De albergue wordt door Italianen geleid en is in een oude kerk. Beneden zijn wat stapelbedden en boven 3 bedden en matrassen. Gineke gaat op een bed en na wat verhuizingen hebben we de matrassen zo economisch mogelijk liggen. Ook onze Duitse Robin en de Ierse vriendinnen konden nog een plekje krijgen. Zij mogen vanavond na de gezamenlijke avondmaaltijd hun matras op het altaar leggen. Heel bijzonder allemaal. Vanavond om 19.30 uur dus de gezamenlijke maaltijd na een rituele voetwassing. Ben benieuwd wat dat weer in houdt?? Je maakt hier wat mee!!!! Morgen kan er pas om 7.30 uur ontbeten worden. Dus een beetje uitslapen. Maar dat houdt dus ook in dat we later kunnen starten en aangezien we juist morgen wat meer wilden lopen, moeten we de etappes wat aanpassen. Petra en Anneke hebben zich hierover gebogen en een plan gemaakt. Wij volgen!!
Toen het donker werd, bleek er geen elektriciteit in onze kerk(herberg) te zijn en werden de kaarsjes aangestoken. De hospitaleros stonden ook te koken met hoofdlampen en kaarsen. Om 19 uur werd de klok geluid en werden we geacht in de kring plaats te nemen op het altaar. Na een Italiaanse toespraak werd van ieder van ons de voet gewassen en gekust. (Wie wil er nou al die vieze voeten kussen?) ik geloof dat hiermee onze voeten gezegend zijn tot aan Santiago. Daarna mochten we aan tafel. Bijzonder in zo'n kerk met allemaal kaarslicht. De pot schafte pasta met hier en daar een blokje ham. Chianti wijn en water en weer leuke gesprekken met Ivan uit Barcelona en Pablo uit Seatlle. Na de pasta kwam een heerlijke salade en gemixt fruit na. Na de maaltijd werd er gezongen en gitaar gespeeld door Colin, die al lopend gitaar speelt en al 2 jaar onderweg is naar Santiago. Leuk sfeertje. In het donker de weg buiten naar het toilet gevonden en ons bed boven. Wij liggen dus boven samen met de stuiterende Hongaarse tweeling. Jeetje wat zijn die druk!!!
Redelijk geslapen met het licht van de volle maan schijnend door het enige raam.