Dag 9

Gineke:
Do 28/9
Na een hele onrustige nacht op de slaapzaal worden we rond 8 uur wakker. Een vriendelijke Hongaar fluistert ons in dat we eigenlijk om 8 uur weg moeten zijn. Oeps dat wist ik niet meer. Het grappige is dat er nog een man luidkeels ligt te snurken. Hij wordt bruusk gewekt door de hospitalera, geen mededogen.
Rond 9 uur zijn we weer op pad. Het is eigenlijk al gelijk lekker weer, lang zo koud niet als de afgelopen dagen. Ik trek dan ook maar gauw mijn rokje aan. Het is, in vergelijking met gisteren, het eerste uur heerlijk rustig, weinig wandelaars. Wat is het hier toch prachtig. Alle bomen hangen vol met vruchten, eikels, kastanjes, appels, noten etc. Ook zie je veel hele oude boerderijen. Verder is het een heerlijk nazomer temperatuurtje. Bijzonder was ook dat het het eerste uur helder was. Toen we over de berg in het volgende dal kwamen was het weer behoorlijk mistig. Gelukkig was het bij Portomarin weer zonnig. Hier slapen wij vannacht in een luxe tweepersoonskamer met eigen douche en wc. Portomarin is weer een redelijk grote stad met veel albergues. We hebben de trap uit het boekje beklommen. Ook is er een imposante Romaanse kerk. De etappe van vandaag was bijna 10 km. Het laatste stukje was een steile afdaling. Er is ook een alternatieve route die minder steil is maar wij wilden de oorspronkelijke route lopen.
Tony moest terug trouwens met de fiets naar Ferreiros behoorlijk klimmen (450 m). Gelukkig geen lekke band dit keer. Onze fiets staat alweer bij de volgende albergue gestald. Petje af voor Tony. Hij doet de camino feitelijk vijf keer, 1x te voet, 1x per fiets en drie keer met de auto.... Dit is echte liefde volgens Jennie, de dame uit Nieuw Zeeland....
InmiddelsOm 4.15 heb ik ons handwasje weer gedaan. Omdat ik snel kloven krijg als ik veel in water zit met mijn handen heb ik maar plastic handschoenen meegenomen. Ziet er niet uit maar is wel handig ;).
Vanavond eten we voor de verandering een pizza. Even iets anders dan het pelgrimsmenu (vooraf vaak mixed salat en als hoofdmaaltijd frieten met vlees of vis en als toetje cake de Santiago (met amandelen).

GAP:
Buen Camino voor Inge die vanochtend is vertrokken ri Sarria!!

Wij werden vanochtend na een lekker ontbijt weer verrast met een forse klim! Het gaat ons steeds beter af!
Tegen de tijd dat we echt zin hadden in koffie en waar volgens ons boekje geen koffie zou zijn kwamen we terecht in de hippietijd!!! Een oude vervallen boerderij met alles wat we maar wilden...sapjes en koffie uit een jampotje, yoghurt, fruit, brood met zelfgemaakte jammetjes
En dit alles op donativo basis dwz betalen wat je ervoor over hebt.
Met een bijeengeraapt zootje aan meubilair werd een gezellig en bijzonder sfeertje gecreëerd.
Als we niet uitkijken blijven ook wij hier 3 weken net als de Italiaanse schoonheid die ons van alles voorziet wat we maar willen, ook een hele mooie zelf getekende stempel! Deze onverwachte plekjes maken de dag weer heel bijzonder! We nemen het gevoel de hele dag mee!
We lopen echt door een schitterend wijds landschap met als eindpunt Sarria. Sarria is voor velen een startpunt, de laatste 112 km voor Santiago, om het compostelaat te halen.
In tegenstelling tot alle berichten vonden we heel makkelijk een slaapplek in't oude gedeelte vd stad, zelfs een 4 pers privé kamer!
We hebben een rustige middag en maken ons op om Inge van't station te halen!
Super fijn om elkaar weer te zien! Gezellig bijpratend hebben we voor onze albergue op straat gegeten!
Voor ons heel laat (half 10) de wiebelende stapelbedden tegen de muur geschoven, hopen we op een rustige nacht!
Tot morgen!

Vanaf nu dragen we het stokje weer over aan Inge!




Inge:
Om 4.15 ging het wekkertje zodat Debbie mij om 5 uur naar Schiphol kon brengen. (dank Deb!)
Nogal druk bij de douane maar zonder problemen kon mijn rugzak met stokken mee als handbagage.
Even flink doorlopen want er kon al geboard worden. Geen koffie dus.
Op Barcelona gelukkig wel 15 minuten voor een heerlijke americano.
Er kon daar snel geboard worden naar Coruña maar vervolgens meer dan 30 minuten in een bus gestaan die ons naar ons vliegtuig moest brengen. Waarom? Geen chauffeur? Ik weet het niet.
In het vliegtuig zitten veel mensen met een shirt met een grote tong op hun buik of "who the fuck is Mick". Zouden de Stones nu hier zijn met hun tournee?
Ik was net op mijn stoel gesetteld aan het gangpad en blij dat de middenstoel vrij bleef, toen mij gevraagd werd of ik priority wilde zitten. Ze zochten nog een vrijwilliger!!! En ach.... ik ben de beroerdste niet ;-) Jammer dat deze vlucht naar Coruña maar 40 minuten duurt. Ook nu de middenstoel vrij waar mijn rugzak mag staan. Mijn buurvrouw slaat een kruisje voordat we opstijgen.
Op de luchthaven van Coruña stond al een bus klaar en voordat ik kon kijken of het de goede was, was de chauffeur me al aan het wenken dat dit de goede was. Hij bracht me iig in Coruña in de haven. Tja.... en toen op zoek naar het treinstation. Na het een aantal keren gevraagd te hebben, en iedere keer weer een andere kant opgestuurd te zijn, kwam ik 2 zussen tegen die zeiden dat ze vlakbij het station woonden en dat ik wel met hen kon meelopen. Moest wel rapido. Maria en Celine praatten honderduit en ik moest toch echt voordat mijn trein zou vertrekken echt met de rode bus hun stad bekijken. Ze hadden dan wel hun twijfels of ik mijn trein dan nog zou halen. Dus nadat ik hen heel hartelijk bedankt had en we afscheid van elkaar genomen hadden, ben ik maar naar het treinstation gelopen en ben daar lekker op het terras een broodje jamon gaan eten ;-)
Om 16.30 ging mijn trein en ik had al snel mijn stoel gevonden. Na 1 uur overstappen in Ourense op de trein die langs Sarria zal gaan. Deze trein rijdt langs de Rio Miño. Prachtig!!!
Op het station van Sarria stonden de meisjes mij op te wachten met bordjes van buen camino Inge.
Naar het hostal gelopen, stempel gehaald en vroeg onder de wol.