Dag 18

Inge:
Om 7 uur het wekkertje. Ondanks grote slaapzaal toch goed geslapen. (met oordoppen).
Vandaag de dag dat we weer uit elkaar gaan. Gineke en Tony gaan nog een paar dagen de toerist uithangen en dan langzaam weer met de auto naar huis. Zij konden dus nog lekker blijven liggen.
In het donker vertrokken weer richting de kathedraal. Vanuit onze albergue hadden we een mooi zicht op de torens in de steigers.
Eerst nog even een rondje rond de kerk en toch nog even naar binnen. Nu mochten we wel met rugzak naar binnen. Het was nu rustig in de kerk en we konden zo naar de tombe van de apostel. Daarna nog veel knuffel- en fotomomentjes met het beeld van de apostel. Kaarsjes voor deze en genen aangestoken en er bleek een Duitse mis te zijn. We werden uitgenodigd om er bij te zijn en Petra en ik kregen zelfs plek op het altaar om te zitten. Heel bijzonder. We kregen zelfs een psalmenboek snel aangereikt. Zo kwamen we deze dag dus langzaam op gang. We moesten ook nog ontbijten. Helaas duurde dat ook nog even voordat we dat kregen. Dus al met al was het ca 9.30 toen we vertrokken. Even zoeken hoe we de stad uit moesten, maar daarna liep het lekker. We blijven de gele pijlen volgen en het blijft de camino de Santiago heten.
Nog even een mooie blik op de kathedraal in de zon en dan is de stad achter ons.
We lopen door boerengehuchtjes met kempende hanen, blaffende honden en vriendelijke boeren en boerinnen. We lopen ook nog steeds door eucalyptusbossen en later door zeer verzorgde dorpjes met mooie grote huizen en grote auto's.
De sfeer is hier anders. Je voelt geen "druk" meer dat je Santiago moet halen. Ondanks dat het zaterdag is, zien we weinig pelgrims meer. En zeker geen Amerikanen meer.
Het is hier lieflijk.
Na Augapesada krijgen we een flinke klim. En dat bij 27 graden!! Pffff!!
Maar..... we did it!!
Daarna is het bijna helemaal bergaf naar Negreira waar we willen overnachten. Na wat albergues bekeken te hebben kwamen we bij Carmen terecht. Op een hoek van de straat. Gezellig. We konden daar een nieuwe credencial kopen speciaal voor de route naar Muxia en Fisterre. We hebben een slaapzaal met 9 stapelbedden. Het ziet er gezellig uit. Mijn buurvrouwen komen uit Duitsland. De ene is in mei gestart vanuit München, de andere is begin september aangesloten in St Jean Pied de Port.
Even heerlijk gedoucht en een wasje gedaan en toen even rondje dorp om geld te pinnen en even langs de supermarkt voor water, bananen en yoghurtjes voor morgen.
Daarna een lekker biertje op het terras en daar nog maar eens de route bekeken. We hebben besloten om toch andersom te lopen. Eerst naar Muxia en dan naar Finisterre. Dit komt logistiek (ja Tony het lukt ons zelf ;-)) beter uit.
Om 19 uur konden we aanschuiven voor het pelgrimsmenu: vooraf tomaat met tonijn en ei, dan heerlijke zalm en een yoghurtje toe. Daarna wilden we eigenlijk wel naar bed (20.30 uur!!!). We lijken wel gek! Maar gaan toch lekker een beetje aanrommelen en kwartier maken. Krijgen heerlijke berichten van Gineke die een prachtige zonsondergang in Finisterre heeft gezien en een heerlijke dag gehad heeft.

Gineke:
Za 7/10
Vanaf vandaag zijn we weer samen op pad. Wat hebben we genoten de afgelopen dagen van de omgeving, het prachtige weer en vooral van elkaar. Het was geweldig ladies!! We zullen het nooit vergeten!!
Na een nacht op een slaapzaal (voelde een beetje als een sanitorium, allemaal 1-persoonsbedden met nachtkastjes) nemen we afscheid rond half 8 en staan wij rond half 9 op en ontbijten in Santiago. Ik krijg van Tony nog een Santiago bedel van Pandora en dan besluiten we naar Finisterre te gaan met de auto. Santiago hebben we wel gezien. Tony reserveert vast een appartement via booking.com. De weg er naar toe is prachtig. We volgen nog een groot deel van de camino. Er staat jullie nog veel moois te wachten meiden!! We stoppen om de kerk van het vissersplaatsje Corcubion te bekijken. De zilte zeelucht komt ons gelijk tegemoet als we uit de auto stappen. In de ondiepe haven zien we veel vissen zwemmen.
Als we aankomen bij het appartement blijkt dat we de sleutel ergens anders moeten halen. Het appartement is heel smal en klein met twee verdiepingen. Beneden is de woon/eetkeuken, op de eerste verdieping een slaapkamer met wc en boven een slaapkamer met douche en wc. We slapen dus boven ;). Nadat ik ons wasje heb gedaan, gaan we met de auto naar Faro de Fisterra, het meest westelijke puntje van Europa. Met de stralende zon maken we de prachtigste foto's. We besluiten eerst terug te gaan naar Fisterra om heerlijk vis te eten om daarna terug te gaan voor de zonsondergang. Met de auto vinden we een plekje waar niemand anders is. Heerlijk! De zonsondergang was prachtig. We hebben er wel meer dan een uur van genoten!