Dag 6

Hoe gaat het inchecken in zo'n albergue? Bij de receptie laat je je credencial zien en dan krijg je een stempel. Dan willen ze ook je paspoort zien en worden je gegevens in een groot boek opgeschreven. Dan betaal je €5-€7. De ene keer krijg je een bed toegewezen en gisteren werd er alleen gezegd first floor. Wij naar boven en 2 slaapzalen met elk 10 stapelbedden. Hebben de bedden in de hoek bij het raam gekozen.
Gisteren in de albergue ( die achteraf veel leuker bleek dan we dachten) prima gegeten in wat wel een sterrenrestaurant leek. Alleen de wijn was niet te drinken!! Bij deze albergue/ hoorde ook een luxe hotel waar wij even op de zeer trage WiFi konden.
Om 21 uur richting slaapzaal waar eigenlijk iedereen al bezig was om zich klaar te maken om te gaan slapen. Petra had nog niet zo'n zin om te gaan slapen en bleef nog wat rommelen. Om 22 uur ging toch echt het licht uit en hebben we prima geslapen. Geen wekker gezet want we dachten van het gerommel op zaal wel vanzelf wakker te worden. Niet dus!!! Met oordoppen hoor je dus echt niets. Ideaal!!! Anneke heeft ons om 6.40 wakker gemaakt en in het donker dus weer je tas inpakken. Gaat al een stuk makkelijker nu we dat een paar keer gedaan hebben en weten hoe we onze tas het beste kunnen inpakken. Ik had het makkelijker daar ik besloten heb vandaag het eerste stuk met de bus te doen. Dus na het ontbijt in de albergue aan de overkant kon ik weer terug om met licht mijn rugzak in te pakken. Iedereen op de zaal was al weg. De meisjes begonnen na het ontbijt met direct een flinke klim. Terug in de albergue waren nog 2 Franse jongens aan het wachten om de bus te pakken van 9.45. Zij vinden de Camino de Francés te druk en willen overstappen naar de Camino del Norte. Ik ben om 9 uur alvast naar de bushalte gelopen en ik zat nog niet of er stopte een Oostenrijkse met een oude Peugeot Cabrio die mij vroeg waar ik naar toe wilde. Haar man loopt de Camino en zij loopt de helft en regelt alvast hun onderkomen voor de nacht. Zij heeft mij naar Agés gebracht waar we samen koffie gedronken hebben. Zij vond het zo'n leuk plaatsje dat ze nu op zoek is naar een leuke slaapplek. Even later kwam de onze bekende Amerikaanse groep hier ontbijten. Zij waren om 6 uur gestart en in San Juan de Ortega was nog niets open om te kunnen ontbijten dus zij deden zich hier te goed aan een riant ontbijt.
Leuke plek hier in Agés en ik zie allemaal bekenden voorbij komen.
Nadat ik met 9 verschillende toestellen foto's van de groep Amerika/Canada/Duitsland gemaakt heb, afscheid van hen genomen. Niet nadat ze mij gevraagd hadden verder met hen mee te lopen. Zo bijzonder dat je gelijk opgenomen wordt. Moet ook niet heel vervelend zijn om de Camino alleen te lopen. Er wordt toch wel op je gelet.
Vlak nadat een Duitse man bij mij aan tafel aangeschoven was, kwamen de meiden er ook aan. Heel lekker broodje gegeten en toen begon voor mij de tocht. Het eerste dorpje kwam al na 2,5 km en daarna flink stijgen over grindpaadjes in de volle zon. Pittig en gelukkig ging ook het dalen in mijn eigen tempo goed. Niet alleen dankzij EH te L maar ook alle credits voor Marjolein voor de goede toestand van mijn knie!!
We hoopten in Cardañuela een bed te vinden, maar iedereen die we hoorden wilde daar overnachten. Nu maar hopen dat er ergens nog 5 bedjes zouden zijn. Aan het begin van het dorp was een nieuwe herberg maar moesten we wel 150 meter weer omhoog. Maar proberen. Nou waar we nu toch zijn....... Zie de foto's!!! Onze eigen kamer met eigen badkamer en zwembad! Om 19 uur aanschuiven aan de kip met ijs toe!!! Wat een luxe voor maar €8 per nacht! Eerst lekker met een biertje onze voetjes in het (koude) zwemwater afgekoeld. Onze Amerikaanse vrienden zijn ook hier en we leren elkaar steeds beter kennen. Zij zijn erg jaloers dat wij het penthouse hebben. Ook het Italiaanse echtpaar wat ik Agés gesproken heb verblijft hier ook. Ik heb het idee dat naarmate we verder komen we steeds meer 1 familie worden. Ben benieuwd of we na Burgos elkaar uit het oog verliezen. De Amerikanen trakteren zichzelf daar op een luxe hotel.
Debbie is inmiddels in Burgos aangekomen en zal ons morgen tegemoet lopen om daarna mee terug naar Burgos te lopen. Na 6 weken haar weer even knuffelen... heerlijk!